مشخصات فنی دکل های خود ایستایی زمینی طرح جاده ای

دکل های خود ایستایی زمینی طرح جاده ای، به انواع دکل های خود ایستایی سه یا چهار وجهی تمام نبشی

(Wide Base Lattice) اطلاق می گردد که فضای کافی برای نصب تجهیزات در زیر آنها تامین فنس و سقف مناسب به همراه دکل، امکان دسترسی و سقوط ادوات بر روی تجهیزات محدود می گردد.

مشخصات کلی دکل های خود ایستایی زمینی :

1. این نوع دکل ها، سه یا چهار وجهی تمام نبشی با اتصال غیر جوشی (به هم بافته-Lattice) می باشند که در ارتفاع های مختلف (از 54 تا 120 متر) و سطوح بادگیر و سرعت های باد مختلف طراحی و حتی المقدور با المان های فولادی استاندارد تولید می گردند.
2. شیب هرمی این نوع دکل ها، حداکثر یک درجه بوده و در سکشن فوقانی (شش متر انتهایی) شیب دکل صفر  می شود.
3. حداکثر عرض قاعده این دکل ها (در تیپ 54 متر) 5 متر و حداقل عرض قاعده فوقانی در تمام انواع دکل های جاده ای، یک متر می باشد.
4. عدم وجود المان های جوشی، کاهش چشمگیر تابیدگی و انحراف المان ها، سهولت در جابجایی قطعات، سهولت و سرعت در نصب دکل، از ویژگی های ممتاز این نوع دکل ها می باشد.
5. طرح دکل به گونه ای است که تجهیزات در زیر دکل نصب می شود. فضای خالی قابل استفاده در زیر دکل بایستی برای نصب یک دستگاه کانکس مخابراتی (حداقل ابعاد 3*3*3) باشد. این فضا بایستی کامل محصور و محفوظ و غیر قابل نفوذ باشد.